რატი დურგლიშვილი: "მაიკო და მაკა მიბიძგებენ იმისკენ, რომ ცოლი არ მოვიყვანო"
პოპულარული სიმღერების ავტორ მაიკო კაჭკაჭიშვილსა და მომღერალ რატი დურგლიშვილს ეგოისტური მეგობრობა აკავშირებთ. ისინი ერთმანეთს ჯერ კიდევ მაშინ შეხვდნენ, როდესაც არც მაიკოს სიმღერები იყო პოპულარული და არც რატი იყო აღიარებული მომღერალი. გაჭირვებისა და უფულობის წლები ერთად გამოიარეს. სწორედ ეს აძლევს მაიკოს უფლებას, რომ რატის პირად ცხოვრებაზე საკუთარი აზრი გამოთქვას. აღიარებს, რომ ძალიან ეგოისტია რატისთან ურთიერთობაში და არც ერთი ქალისთვის ემეტება. მათი მეგობრობა ნათელიმირონითაც არის გამყარებული – რატი მაიკოს ერთ–ერთი შვილის ნათლიაა.
– თქვენი ურთიერთობის დასაწყისი როგორი იყო, რამ გიბიძგათ დამეგობრებისკენ?
რატი: მე და მაიკომ 1998 წელს გავიცანით ერთმანეთი. იმ პერიოდში მაიკომ მეგობრებთან ერთად თინეიჯერული ჯგუფი "შანტე" შექმნა. მასთან გავიცანი მაიკოს საოცარი მეგობრები – ქეთი ინწკირველი, ელენე ფოჩხუა, ნატო ღოღობერიძე, გიორგი ობოლაძე...
მაიკო: რატისაც ჰყავდა ჯგუფი "21–ე საუკუნე". გაინტერესებთ, ვინ მღეროდა რატის ჯგუფში? მაკა ზამბახიძე, თეონა ნოზაძე და ეკა ჯავახიშვილი. რატი ხელმძღვანელი იყო. ერთხელ თბილისში, მარჯანიშვილის ქუჩაზე ჩემი ჯგუფის წევრებთან ერთად მივსეირნობდი და დავინახე ერთი ძალიან სიმპათიური ბიჭი. გოგოებს გადავულაპარაკე, ნახეთ, რა მაგარი ბიჭია–მეთქი. ერთი ვაი–ვიში ატეხეს. თან გვახლდა მეგობარი, ტატო გოდერძიშვილი, რომელმაც გვითხრა, ჩემი მეგობარია და გაგაცნობთო. აი, ასე დაიწყო ჩვენი ნაცნობობა. დედაჩემის ენაზე რომ ვთქვათ, ეს იყო ბედი!
რატი: ერთმანეთი ძალიან თბილად მივიღეთ, შუა ქუჩაში ვიდექით და კარგა ხანს ვლაპარაკობდით. იმ წამსვე დაიბადა აზრი, რომ ჩვენს ჯგუფებს სტუდენტური ჰიმნი დაეწერათ. მეორე დღეს საერთო მეგობრის სახლში შევიკრიბეთ სარეპეტიციოდ. გაჭირვებული ბავშვები ვიყავით, ორცხობილების ფულიც კი არ გვედო ჯიბეში... ასეთი იმდენი ისტორია გვაქვს, დღის ბოლომდე ვერ მოვრჩებით ლაპარაკს.
მაიკო: სარეპეტიციო დარბაზს ვეძებდით, მაგრამ უფულობის გამო ვერაფერს ვახერხებდით. ბოლოს მაკა ზამბახიძის მამამ გამოგვიყო პატარა დარბაზი. ყველაზე ბედნიერები მაშინ ვიყავით, გულმოდგინედ ვმუშაობდით. ფული არ გვქონდა, მაგრამ ჩვენი ნიჭით ვამაყობდით, ვთვლიდით, რომ მილიონერები ვიყავით.
– ბოლოს მოახერხეთ სტუდენტური ჰიმნის ჩაწერა?
მაიკო: კი, ჰიმნს 11 კაცი ვმღეროდით და ფონოგრამის გასაკეთებლად ოჯახებიდან ძლივს ავკრიბეთ 20–20 დოლარი. მერე ეს სიმღერა ფილარმონიის სცენაზეც შევასრულეთ. პირველივე ნაბიჯი წარმატებული აღმოჩნდა. ეს ნაცნობობა ნელ–ნელა მეგობრობაში გადაიზარდა. მალევე აღმოვაჩინე რატის დამახასიათებელი თვისება – დაგვიანება. ერთხელ მარჯანიშვილის მეტროში საათი და 15 წუთი მალოდინა. ახლა ვხვდები, რამხელა მოთმინება მქონია. რომ მოვიდა, ვუსაყვედურე, მაგრამ რა აზრი ჰქონდა? რა ვიცოდი, დაგვიანების სენით რომ იყო დაავადებული. რატი ნახევარი საათით რომ აგვიანებს, ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
– თავიდან რატი ხომ არ მოგწონდათ კიდეც?
მაიკო: პირველი ორი დღე მომწონდა და გამოშტერებული ვუყურებდი. ახლაც კი ვუყურებ, მაგრამ ახლა უკვე ჩემი შვილის ნათლიაა.
რატი: ყოველდღე ვხედავდით ერთმანეთს, ვერთობოდით, ვმღეროდით. მაიკო ნამცხვრებს აცხობდა და მაღაზიაში ერთად ვაბარებდით. ფულს რომ ავიღებდით, საკონდიტროს მოპირდაპირე მხარეს სახაჭაპურე იყო და იმ ფულს იქვე ვტოვებდით. ყველაზე სასაცილო ის იყო, რომ ყველგან ვმღეროდით.
მაიკო: სადმე რომ დავსხდებოდით, სიმღერას შემოვძახებდით და რაღაცეებს გვიგზავნიდნენ. ახლა ხალხი რომ გვცნობს, სიმღერას ყველგან ვერიდებით.
რატი: ამას წინათ ერთ რესტორანში დავლიეთ, გარმონს ავყევით და ისე გავშალეთ ხმები...
მაიკო: ორივეს სიცილი აგვიტყდა და ძველი დრო გაგვახსენდა. რატის ვუთხარი, ახლა უეჭველად ფენოვან ხაჭაპურებს გამოგვიგზავნიან–მეთქი.
რატი: დღემდე ერთად მოვდივართ, ეს ყოფილა ნამდვილი მეგობრობა. იმ პერიოდში შეძენილი არც ერთი მეგობარი დამიკარგავს. ახალი მეგობრების შეძენა ცოტა მიჭირს.
– დრო გავიდა, პოპულარულებიც გახდით. რაზეც ოცნებობდით, ყველაფერი აგისრულდათ?
მაიკო: დღევანდელი პერიოდი იმიტომ ჯობს, რომ შვილები მყავს, თორემ სხვა მხრივ, ის დრო მერჩივნა.
რატი: სტუდენტობა იდეალურად გავატარეთ. ფინანსებზე არასდროს ვფიქრობდით, ჩვენთვის სიმღერა იყო ყველაფერი, არაფერი გვადარდებდა. მაიკოსგან ძალიან ბევრი კარგი რამ ვისწავლე. ჩემ ირგვლივ მაიკო იყო ერთ–ერთი პირველი, ვინც გზის გაკვლევა შეძლო. ბათუმიდან ჩამოვიდა, დამოუკიდებლად დაიწყო ცხოვრება, სახლი იქირავა. სიმღერების წერა რომ დაიწყო, წარმატებას მალე მიაღწია. ბევრ დაბრკოლებასაც გაუძლო, უამრავი ცნობილი ადამიანი ლანძღავდა.
– რას ერჩოდნენ?
მაიკო: ვერ ამიტანეს. მათ ყველაფერი აწყობილი ჰქონდათ და ჩემზე ამბობდნენ, საიდან მოსულა, ვინ არისო. როგორც კი თბილისში ჩამოვედი, მერაბ სეფაშვილმა ჩემი ორი სიმღერა ჩაწერა. ერთი პიროვნება ამბობდა (ვინაობას არ დავასახელებ), მე მომღერლებს ლაღიძის სიმღერას ვთავაზობ და ისინი კი ვიღაც კაჭკაჭიშვილს ირჩევენო. ეს აბსურდული შედარება იყო. ლაღიძე და კაჭკაჭიშვილი როგორ უნდა შეადარო ერთმანეთს?! არ ვამბობ, რომ უნიჭო ვარ ან ვინმეზე ნაკლები ნიჭი მაქვს, მაგრამ მე მე ვარ და რევაზ ლაღიძე განუმეორებელი კომპოზიტორია. ცხოვრებაში პირველად ვიმღერე საჯაროდ სიმღერა და ისიც – რევაზ ლაღიძის. წლების შემდეგ ასე გავეცი პასუხი იმ ადამიანს, თუ როგორ მიყვარს და ვაფასებ რევაზ ლაღიძეს.
– რატი, ამბობენ, რომ მაიკოს რთული ხასიათი აქვს. მართალია?
რატი: მაიკოს გვერდით ყველა ძალიან კარგად გრძნობს თავს, არასოდეს გაგრძნობინებს, რომ ზედმეტი ხარ. ბევრი დადებითი თვისება აქვს.
მაიკო: რთული ხასიათი ნამდვილად მაქვს. არ ვიცი, რამდენად დამეთანხმება, მაგრამ რატი ნელ–ნელა მემსგავსება. ხომ გაგიგიათ, ხარი ხართან დააბი, ან ზნეს იცვლის, ან ფერსაო. მას რომ ვუყურებ, მაიკო მგონია, ჩემნაირი ჯიქი, შეუვალი გახდა. ადრე ასეთი არ იყო.
რატი: მაიკო რთული ხასიათისაა. ეს და ლელა წურწუმია ზოდიაქოს ნიშნით მერწყულები არიან. თუ რაღაცაში შეეჭიდე, მათი მხრიდან დიდ წინააღმდეგობას წააწყდები. ძალიან მაგარი ნიშანია, სიკეთის კეთება შეუძლიათ და ეს ყველაზე დასაფასებელია ადამიანში. მე ვერძი ვარ, ძაღლის წელში დაბადებული და ძალიან ერთგული მეგობარი ვარ. ერთმანეთის საქმეში არ ვყოფთ ცხვირს, მე თუ მაიკოს რამეს არ ვეტყვი, არ ჩამეძიება და – პირიქით.
– მაიკო, რატი როგორი გოგოსთვის გემეტებათ?
მაიკო: რატის გვერდით ყველა გოგო მეზიზღება! ეგოისტი ვარ, მისი შესაფერისი არავინ მეგულება. რატი ცოლს რომ მოიყვანს, ალბათ მაშინ დამთავრდება ჩვენი მეგობრობა. შეიძლება ამიტომაც არ მოჰყავს ცოლი.
რატი: მაიკო და მაკა გაორმაგებული ძალებით მიბიძგებენ იმისკენ, რომ ცოლი არ მოვიყვანო.
მაიკო: ბიჭს არც სიყვარული შევარგეთ და არც ფლირტი.
– ჩაგიშლიათ მისი სასიყვარულო თავგადასავალი?
რატი: კი, ერთი–ორჯერ მოახერხეს.
მაიკო: რამდენიმე წლის წინ გონიოში ვისვენებდით. ერთ დღესაც დავინახე, რატი ვიღაც გოგოს ესიყვარულებოდა. ჩემ თვალწინ ჰქონდათ გაჩაღებული ფლირტი. ვერ ვიტან, ასეთი რაღაცეები სხვისი თანდასწრებით რომ ხდება. ამიტომ მათ სკამს ფეხი ვკარი და გადავაყირავე. რატი ჯესიკა ალბასთვის მემეტება, სხვა არავისთვის!
– რატი, მაიკოს რა რჩევას გაიხსენებდით, რომელიც ძალიან გამოგადგათ?
რატი: წლების წინ, როცა ბარში ვიწყებდი სიმღერას, მაიკოს დავურეკე და რჩევა ვკითხე. მითხრა, როდესაც გიჭირს, ეს არავის აღელვებს, ამიტომ შენი საქმე კარგად აკეთე, არაფერი დაიზარო და ითაკილო, იმის უფრო უნდა გრცხვენოდეს, უმუშევარი თუ იქნებიო. ამან იმხელა სტიმული მომცა, რომ ეს ნაბიჯი თამამად გადავდგი. ერთმანეთს ყოველთვის ვეხმარებოდით როგორც მატერიალურად, ასევე მორალურად. მაიკო არის ადამიანი, რომელსაც შემიძლია ნებისმიერ დროს დავურეკო და მასთან მივიდე. ის გამთენიისასაც კი მიმიღებს.
– მაიკო, რატის, როგორც მომღერლის, მთავარ პლუსებად რა მიგაჩნიათ?
მაიკო: რატის ულამაზესი ხმის ტემბრი აქვს, მომღერალში ყველაზე მეტად ამას ვაფასებ. ის არავის ჰგავს. რაც მთავარია, ძალიან სიმპათიურია. იმედი მაქვს, რომ რატი დიდი ვარსკვლავი გახდება ჩვენი ქვეყნის ფარგლებგარეთ. საქართველოში კი მას კონკურენტები არ ჰყავს.
– მაიკო, საგრძნობლად დაგიკლიათ წონაში. ალბათ მკაცრ დიეტაზე ხართ.
მაიკო: გასული წლის ზაფხულიდან ჩემი მოგონილი დიეტის დაცვა დავიწყე. მერე დიეტოლოგმაც მითხრა, რომ ცუდს არაფერს ვაკეთებ. 44 კილოგრამი დავიკელი. ივლისის ბოლომდე კიდევ 25 კილოგრამი უნდა დავიკლო, რომ სასურველ წონამდე მივიდე. ამის გამო უამრავ კომპლიმენტს ვიღებ, ცხოვრებას სხვა თვალით ვუყურებ. აღარ მინდა, ყველას ძმაკაცი ვიყო. ჩემი ძმა ხარო, ყველა ასე მეუბნება. ახლა კი მინდა, მათი და გავხდე.
– როგორია თქვენი დიეტა?
მაიკო: მხოლოდ ცილოვან საკვებს ვიღებ, რა თქმა უნდა, შეზღუდული რაოდენობით. 6 საათის მერე არ ვჭამ. შემწვარ–მოხრაკულებსა და პურ–ფუნთუშეულზეც უარი ვთქვი.
– რატი, თქვენ ურჩევდით, რომ წონაში დაეკლო?
რატი: მეგობრებს ვიზუალური მონაცემებით და ფულით არ ვირჩევ, მთავარი პიროვნული ღირებულებებია. მაიკოს კილოგრამები მე არ მაწუხებს, ამიტომ არასოდეს მითქვამს, გახდი–მეთქი. ადამიანს ჩაცმულობას ვურჩევ, მაგრამ წონაზე ლაპარაკს არასოდეს დავუწყებ.
ლანა კიკნაძე
